گاهــی بــرای خنـــــده دلـــم تنــگ می شود

مــــاننــــد یک پــــرنــــده دلــم تنگ می شود

چــون پوپکی که در قفـس از دسـت می رود

بـــا بــال هـای کنـــده دلـــم تنـــگ می شود

وقتـــی کـــه بـــاورم شــده بــا خـاطـرات یار

بـــایــــد کنـــم بسنــــده دلـم تنـگ می شود

آن صیــــد بسملـــم کـه بــه چشمان اشکبار

در خــــون خــــود تپنـــده دلم تنگ می شود

چون عاشقی که یارسفر کرده همچو اشک

از دیـــده اش فکنـــده دلـــم تنـگ می شود

بختــــم اگــــر مـــدد نکنـــد در قمـار عشق

بـــازنـــده و بـــرنــده دلـــم تنــگ می شود

از پیش مــن مــــرو که در این جنگل مهیب

ای آهــــوی رمنـــده دلــم تنــگ می شود.